Połóg jest etapem obejmującym czas sześciu tygodni po porodzie naturalnym lub po cesarskim cięciu. W trakcie połogu rozpoczyna się okres macierzyństwa i następuje powrót organizmu kobiety do jego stanu sprzed okresu ciąży. Podczas połogu następuje cofanie się niemal wszystkich zmian, które pojawiły się w organizmie kobiety podczas ciąży i podczas porodu.

 

Części matek czas połogu kojarzy się ze zmęczeniem, ale też z rekonwalescencją. Poczucie zmęczenia i jego intensywność wiąże się z czasem trwania porodu, ale też ze stresem poporodowym i indywidualną reakcją kobiety na odczuwany ból.

 

W organizmie kobiety po sprowadzeniu na świat potomka pojawia się wydzielina z dróg rodnych, zwana odchodami. Wydzielina posiada w swoim składzie resztki błony śluzowej macicy wraz z pozostałą krwią z jamy maci­cy. Ponadto znajdziemy w odchodach treść śluzową i treść surowiczą. Przez pierwsze dni wydzielina ma krwisty kolor, który w następnych dobach połogu staje się brunatno-czerwony, potem brunatno-żółty, a w ostatniej fazie odchody są bezbarwne. Jednak zanim znikną po pięciu lub sześciu tygodniach, to wcześniej przeistoczą się w śluz.

 

Młoda mama w czasie połogu może uskarżać się na najróżniejszy dyskomfort. I tak, ból odczuwany w dolnej części brzucha wywoływany jest następującymi w czasie połogu skurczami macicy. To dobry znak, mówiący o inwolucji, czyli zwijaniu się mięśnia macicy do rozmiaru sprzed ciąży. Inwolucja kończy się w okolicach szóstego tygodnia po narodzinach dziecka.

 

Bóle w dole brzucha na ogół nasilają się w trakcie karmienia piersią. Wtedy to z przysadki mózgowej uwalniany jest hormon szczęścia, czyli oksytocyna, która pełni wiele ważnych funkcji podczas połogu. Wpływa m.in. na poprawne wydzielanie mleka z gruczołów piersiowych, a ponadto powoduje skurcze macicy. Zwijanie macicy koń­czy się około szóstego tygodnia po porodzie.

 

Mama może też odczuwać ogólny ból w okolicach krocza i w okolicy ogonowej, jeśli urodziła drogami natury lub w okolicach przecięcia powłok brzusznych po operacji cesarskiego cięcia. Na ogół ten ból przestaje być odczuwany już kilka dni po porodzie. Bólowi może towarzyszyć uczucie odrętwie­nia, pojawiają się też problemy podczas siedzenia lub chodzenia.

 

Rozciągnięcie i przejściowe zwiotczenie mięśni w okolicy dna miednicy może w pierwszych dniach po porodzie wywoływać u mamy kłopoty z oddawaniem moczu lub zaparcia. Niezbędna jest więc aktywność ruchowa zaraz po porodzie i gimnastyka, dzięki czemu mięśnie wrócą do dawnej formy.

 

Ból i obrzęk piersi wywołuje wydzielanie się pokarmu. Dyskomfort następuje w okolicach trzeciej lub czwartej doby po porodzie. Pamiętaj, że regularne przystawianie dziecka do pier­si oraz właściwe opróżnianie gruczołów piersiowych na ogół minimalizuje problem.

 

Czasami podczas karmienia niektóre mamy odczuwają ból broda­wek sutkowych. Mama o delikatnej skórze może nawet dostrzec ich delikatne spękania. Dlatego tak ważny jest kontakt z doradcą laktacyjnym, bo na ogół taki dyskomfort pojawia się podczas nieprawidłowego przystawiania maleństwa do matczynej piersi. Trzeba pamiętać o zmianach pozycji podczas karmienia. Brodawka i jej otoczka powinny być uciskane w różnych płasz­czyznach.

 

Nie obawiaj się przekrwionych oczu, niekiedy nawet mogą pojawić się wybroczyny na spojówkach. Te zmiany wywołuje czasami silne parcie podczas poro­du. Chłodne kompresy na oczach stosowane kilka razy dziennie oraz okulary przeciwsłoneczne przyspieszą proces wchłaniania się wynaczynionej krwi.

 

Wiele nieprzyjemnych dolegliwości minie po kilku dniach. Wykaż się jednak cierpliwością, bo w późnym okresie połogu możesz jeszcze odczuwać kłopoty związane z nietrzymaniem moczu, niedokrwistością, a nawet z wypadaniem włosów. Pomyśl, że po sześciu tygodniach będzie już o wiele łatwiej!

 

2018-02-05